დედაქალაქში არასრულწლოვანთა მკვლელობების სამართლიანი გამოძიების მოთხოვნით მიმდინარე საპროტესტო აქციების ფონზე, თბილისში მცხოვრებმა ორმა ტრადიციციონალისტმა მამაკაცმა გადაწყვიტა დროებით უყურადღებოდ მიტოვებული ბურთი და მოედანი ხელში ჩაიგდოს და ფემინიზმის შესახებ ცხარე, ინფორმირებული დისკუსია გამართოს.

დღეს მინდა გაგაცნოთ ამერიკელი პანკ მუსიკოსი და ტრანს აქტივისტი ლაურა ჯეინ გრეისი. ლაურამ 2012 წლის მაისში გააკეთა საჯარო ქამინგ-აუთი, როგორც ტრანსგენდერმა ქალმა. იგი პანკ-როკ ბენდის Against me! სოლისტია.

21 წლის ასაკში, დედას სახლიდან პირველად რომ გადავსახლდი სხვაგან, პირდაპირ შორეული კუნძულის სულ ბოლო, ქვედა კიდეში იყო, სადაც თბილისიდან ჩასვლა ყველაზე სწრაფად 2 თვითმფრინავით და სამი მატარებლით, 18 საათში შეიძლებოდა. ბოლო მატარებლიდან რომ ჩამოვბობღდი, გადაქანცული და დაზაფრული, ბაქანზე საოცრად კეთილშობილი შესახედაობის, თუმცა ჩემზე მეტად დაბნეული წყვილი დამხვდა, რომელთანაც სახლი შემდეგი 1 წელი უნდა გამეყო. ზაკი ჩემთან ერთად სწავლობდა, შარლოტა კი ჩვენზე ერთი წლით იყო უმცროსი. ერთმანეთის გასაცნობად ფრთხილად დავიწყეთ საუბარი ზოგად ღირებულებებზე, პოლიტიკურ თუ რელიგიურ მოსაზრებებზე და მალე სხვადასხვა სუბსტანციებისადმი დამოკიდებულებასაც მივადექით.

TEST რაღაც სათაურიTEST რაღაც სათაური

გაბი ერთ-ერთი ყველაზე გამბედავი ტრანსგენდერი ქალია მათ შორის ვისაც ვიცნობ. სახელი სერიალ "პრისიონერას" მთავარი გმირის, გაბრიელას ხათრით დაირქვა, ისიც უსამართლობის მსხვერპლი იყო, ჩვენი ცხოვრება ამ კუთხით ერთმანეთს გავსო, მითხრა. ცხოვრება მის მიმართ მართლაც უსამართლოა. ბავშვობა კი ჰქონდა ლაღი და უზრუნველი - ლამაზ სოფელში ცხოვრობდა, დედა ცივ ნიავს არ აკარებდა, დასთან განსაკუთრებულად მეგობრობდა, სკოლაშიც კარგად სწავლობდა, მასწავლებლებსაც უყვარდათ და კლასელებსაც, მუდმივად მოწესრიგებული, გამოწკეპილი დავდიოდიო. სწავლითაც კარგად სწავლობდა. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი ბიჭი ქალაჩუნას ეძახდა, სკოლაზე და კლასელებზე ლაპარაკი მაინც უყვარს.

1967 წლის 19 აპრილს, კეტრინ შვიცერი, სირაკუზის უნივერსიტეტის ჟურლისტიკის ფაკულტეტის სტუდენტი, ბოსტონის მარათონზე დარეგისტრიდა - სახელის ინიციალებით K.W. Switzer. იმ დროისთვის "მოყვარულ ათლეტთა კავშირი" ქალებს მარათონებში მონაწილეობის უფლებას არ აძლევდა. შვიცერი პირველი ქალი იყო, რომელმაც მარათონში ოფიციალურად მიიღო მონაწილება. ისტორიულმა ფოტომ კი, რომელზეც ჩანს, როგორ ებღაუჭებიან მარათონის ორგანიზატორები შვიცერს და მისი სარეგისტრაციო ნომრის მოხსნას ცდილობენ, მსოფლიო მოიარა. ჟურნალმა Life ეს ფოტო შეიტანა სიაში: "100 ფოტო, რომელმაც მსოფლიო შეცვალა".

პირადი ურთიერთობები არავისთვისაა მარტივი სფერო, მაგრამ ტრანსგენდერი ადამიანებისთვის განსაკუთრებით რთულია ახლო რომანტიკული, თუნდაც მეგობრული ურთიერთობების აწყობა, რადგან ორმაგად დიდია პარტნიორის, მეგობრის, შეყვარებულის მხრიდან ჩვენი პიროვნების და იდენტობის აღქმის და მიღების პრობლემა.

ნატა ტრანსგენდერი ქალია. დეკემბერში გავიცანი, მას შემდეგ რაც WISG-ში დავიწყე მუშაობა. თავიდან ალმაცერად მიყურებდა, მერე დამიმეგობრდა. 6 თვის იყო დედის მშობლებმა და ძმებმა მამა რომ მოუკლეს. სასამართლო ერთ წელზე მეტ ხანს გაგრძელდა, თითქოს ბუნდოვნად მახსოვს კიდეც სასამართლო დარბაზიო, ამბობს. ალბათ უფრო სხვებისგან მოსმენილით ააგო წარმოსახვაში, რომ თვითონაც ესწრებოდა პროცესს. ამ ამბის მერე ძალიან მალე დედა გათხოვდა და წავიდა. ნატა მამის მშობლებმა გაზარდეს. ყველაზე ბედნიერი სწორედ ის დრო იყო, ბებიასთან და პაპასთან ერთად რომ ცხოვრობდა სოფელში.

2018 წლის 23 აპრილს, მანქანა, რომელსაც ალეკ მინასიანი მართავდა, ტორონტოს ხალხმრავალი ქუჩის ტროტუარზე ავარდა და 10 გამვლელი იმსხვერპლა. შემთხვევამდე ცოტა ხნით ადრე, ფეისბუქზე დაწერილ უკანასკნელ პოსტში, ალეკ მინასიანი InCel-ების (Involuntarily Celibate, იძულებითი ცელიბატი) აჯანყებასა და "ჩედების და სტეისიების" განადგურებაზე საუბრობდა.

გასული წლის დეკემბერში, თბილისის კინოფესტივალის შემდეგ, ჩემ ირგვლივ ყველა ანა ურუშაძის "საშიში დედა"-ს შესახებ ალაპარაკდა. ზოგი ამბობდა, რომ ფილმი თითიდან ძალით გამოწოვილ პრობლემებს ეხება, ზოგს მსახიობების შესრულება არ მოეწონა - ხელოვნური და თეატრალური ეჩვენა. წავიკითხე ქართველი ჩინიანი კრიტიკოსების რეცენზიებიც, რომლებიც ასევე არ წყალობენ ფილმს. მაგალითად, ალექსანდრე გაბელია წერს, რომ ამ ფილმში ახალი არაფერია, "რადგან [ის] ვერ ქმნის მეტა-ტექსტუალურ დისკურსს, სადაც დისტოპიურმა ენამ ერთი მხრივ ინდივიდისა და სისტემის შეტაკების მიზეზშედეგობრიობა უნდა ასახოს". უფრო მწვავე კრიტიკის (უფრო სწორედ ცინიზმის) ქარცეცხლში გაატარა ის თეო ხატიაშვილმა, რომელიც ამბობს, რომ "საშიში დედა" მაგალითია იმისა, თუ როგორ არ უნდა გადაიღოს ფილმი ახალგაზრდა რეჟისორმა.