დაიბადა 1956 წლის 18 დეკემბერს პრაღაში. მისი მშობლები მაშინ დაშორდნენ ერთმანეთს, როდესაც მარტინა სამი წლის იყო. იგი დედასთან დარჩა, რომელიც სათხილამურო სპორტის ინსტრუქტორი იყო. 1961 წელს მარტინას დედა მეორედ გათხოვდა. მამინაცვალი ჩოგბურთის მწვრთნელი იყო და მარტინა სპორტის ამ სახეობამ გაიტაცა, თუმცა

საფო კუნძულ ლესბოსზე დაიბადა ჩვენს წ.აღ.-მდე VI საუკუნის დასაწყისში. მისი ცხოვრების შესახებ მწირი ინფორმაცია არსებობს. საფოს სახელი, ისევე როგორც მშობლიური კუნძულის სახელწოდება, ქალების ერთმანეთის მიმართ სიყვარულის აღმნიშვნელი სიმბოლო გახდა. ცნობილია, რომ საფო კერკილასის ცოლი იყო, რომელთანაც ჰყავდა

ავტორი: ალია ხანი მე ახალგაზრდა ჰეტეროსექსუალი ფემინისტი ქალი ვარ. სექსუალობის ჯანსაღ გამოხატვაზე, უსაფრთხო სექსსა და თანხმობაზე ბევრი წამიკითხავს. თავისუფლად შემიძლია, საათობით ვილაპარაკო კულტურისა და სოციალური ნორმის შემზღუდავ როლსა და გავლენაზე ჩვენი სექსუალობის გამოხატვის მიმართ.  მიუხედავად ა

ფრიდა კალო დაიბადა  1907 წლის 6 ივნისს,  კოიოაკანში. ის  იყო გულერმო და მატილდა კალოების  მესამე  ქალიშვილი. მამა  იყო  ფოტოგრაფი გერმანელი, ებრაელი,ხოლო დედა წარმოშობით მექსიკელი ინდიელი.   6  წლის  ასაკში  ფრიდამ  გადაიტანა პოლიომიელიტი,რის გამოც  დაკოჭლდა. მიუხედავად იმისა,რომ  ეზოში ბავშვები აჯა

მარინა ცვეტაევა დაიბადა 1892 წლის 26 სექტემბერს, მოსკოვში. ორი წლის შემდეგ მარინას შეეძინა და ანასტასია. დედა, მარია მეინი, წარმომავლობით გერმანულ-პოლონური ოჯახიდან, ნიჭიერი პიანისტი,  პატარა მარინასთვის  ავტორიტეტული პიროვნება იყო. მან დიდი როლი შეასრულა მისი ხასიათის ფორმირებაში.ის ხშირად უკითხავდ

ქვეყანაში ჰომოფობიის ხარისხზე გავლენას ახდენს არა მხოლოდ ტრადიციული იდეოლოგიისა და დომინანტური რელიგიის დამოკიდებელობა სექსუალობის მიმართ, არამედ კონკრეტული რელიგიური ინსტიტუტების ოფიციალური პოზიცია და მისი ცალკეული წარმომადგენელთა საჯარო გამოსვლები. სამომავლოდ რელიგიისა და სექსუალობის თემას ჟურნალის ცალკე ნომერს დავუთმობთ, რადგან თემა საკმაოდ მოცულობითია, ამჟამად კი, ჩვენი საუბრის თემა ეკლესიის, როგორც სოციალური ინსტიტუტის ჰომოფობიური პოლიტიკის პრობლემებსა და მიზეზებს შეეხება. ჩვენი რუბრიკის სტუმარი ბ-ნი ვასილ კობახიძეა, რომელსაც არაერთი სტატია აქვს გამოქვეყნებული საეკლესიო-საზოგადოებრივი პრობლემების შესახებ.

როცა ჩემს სექსუალობაზე ვლაპარაკობ, როგორც ადამიანები, რომლებიც, ზოგადად, იდენტიფიცირებას ახდენენ, როგორც ქვიარი და ბისექსუალი, და უფრო კონკრეტულად კი - პანსექსუალი, ერთსა და იმავე პასუხს ვიღებ: „რა საჭიროა ეს იარლიყები? ჩვენ ყველა ერთნი ვართ.“ ხშირად ეს პასუხი ცუდი განზრახვით არაა ნათქვამი. ბევრი