დავიღალე იმით, რომ დაღლილი ვიძინებ და კიდევ უფრო დაღლილი ვიღვიძებ. დავიღალე არჩევნებით და პოლიტიკოსებით და მათგან თავისუფალ რეალობაში ცხოვრების აბსოლუტური შეუძლებლობით - მათი მესიჯებით, ზარებით, ბილბორდებით, ფლაერებით, ოჯახის წევრებით, ახლობლებით და გულშემატკივრებით, მათით სავსე სიზმრებით და კოშმარებით. ამ ყველაფრის კომიკური ბინარულობითაც ძალიან დავიღალე. დავიღალე ნაცებითაც და ქოცებითაც, ყოველგვარი მნიშვნელობისაგან დაცლილი სიტყვებით დემოკრატია, განვითარება, პროგრესი. დავიღალე აგენტებით, მოღალატეებით, დემაგოგებით, ყოფილი, მიმდინარე და მომავალი პრეზიდენტებით, ომის დაწყებაზე დაუსრულებელი აპელაციით, რუსეთუმეებით და ევროპული მომავლით და საბჭოთა წარსულით. დავიღალე ბატონი ბიძინათი და მასზე ხუმრობით, გირჩით და გირჩზე ხუმრობით.

"ქართული ოცნების" არჩევნების მეორე ტურის წინა, ხალხის მოფერების პროგრამის ფარგლებში, საქართველოს იუსტიციის მინისტრი თეა წულუკიანი გამოვიდა ინიციატივით, ყველა პატარძალს ქორწინების მოწმობასთან ერთად "ვეფხისტყაოსანიც" გადაეცეს, როგორც "სიყვარულის, ერთგულებისა და თანასწორობის სიმბოლო". გთავაზობთ 8 რამეს, რაც ქართველ ქალებს (მათ შორის, პატარძლებს) ამ ყალბ, ფუჭ და (სავარაუდოდ) ზედმეტად ძვირიან შეგონებაზე მეტად გამოადგებოდათ.  

2018 წლის საპრეზიდენტო არჩევნების მოახლოებასთან ერთად, ყველა წინა არჩევნებთან შედარებითაც კი, მნიშვნელოვანი ცვლილების იმედი კიდევ უფრო შემცირებული, საყოველთაო ნიჰილიზმი კი - საგრძნობლად გაზრდილია. პრეზიდენტი, დიდი ალბათობით, სალომე ზურაბიშვილი გახდება, რაც საქართველოში ქალების მდგომარეობას არათუ გააუმჯობესებს, არამედ, არ გამოვრიცხავ, დაამძიმოს კიდევაც. ამიტომაც, გთავაზობთ იმ ქალების სიას, რომლებსაც, წინასაარჩევნო გამოკითხვების შედეგების თანახმად, გაპრეზიდენტების ყველაზე რეალური კანდიდატის, სალომე ზურაბიშვილის ნაცვლად მივცემდი ხმას.

არასოდეს მესმოდა იმ ხალხის, წლების მატებას მტკივნეულად რომ განიცდიდნენ. მე, მგონი, პირიქით - ყოველი წლის მომატება საჭიროზე მეტად მიხარია, რადგან, რაც დრო გადის, უფრო და უფრო მეტ რამეს ვსწავლობ საკუთარ თავსა და საკუთარ გარემოცვაზე და, შესაბამისად, ცხოვრებაც ბევრად უფრო კომფორტული, იოლი და სასიამოვნო ხდება. რადგან სადაცაა 28 წლის გავხდები, გთავაზობთ 28 რჩევას, რომელსაც, ალბათ, პირველ რიგში საკუთარ თავს ვურჩევდი 16, 20, 23 და თუნდაც 27 წლის ასაკში.

საქართველო, 2018 წელი - საკლუბო სცენის რენესანსის ფეხდაფეხ, საქართველოში სხვა, საერთაშორისო მასშტაბით არანაკლებ საყურადღებო სეგმენტების აღორძინებაც დაწყებულია. ქვეყანა კიდევ ერთხელ აღმოჩნდა მსოფლიოს ყურადღების ცენტრში - ამჯერად სექსუალური შევიწროების მიმართულებით.

თბილისი, საბურთალო: ზედმეტად დაგვიანებული, ზედმეტად მოკლე და ზედმეტად ძვირი შვებულებიდან ზედმეტად ცხელ, ზედმეტად დატვირთულ და ზედმეტად ძვირ დედაქალაქში დაბრუნებულმა მოქალაქე ნინო ლ.-მ თავისდაუნებურად უპრეცედენტო რამ ჩაიდინა - მას სრული 24 საათის განმავლობაში არც ერთი ბოდიში არ მოუხდია.

თბილისი, საქართველო - საქართველოს მიერ ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულების ფარგლებში აღებულ ვალდებულებათაგან ერთ-ერთი, ქართველებისთვის, განსაკუთრებით ქართველი კაცებისთვის, ქართველობის წართმევის მრავალპუნქტიანი დეტალური გეგმა კიდევ ერთ საყურადღებო ნიშნულს აღწევს. როგორც ცნობილი გახდა, დედაქალაქში გამოჩნდა ქართველი მამაკაცი, რომელიც არაქალიშვილი ქალის ცოლად მოყვანისთვის არც მედალს ელოდება და არც რამე სხვა სახის შექებას.

ვირჯინია ვულფი საკუთარი ოთახის - როგორც ფიზიკური, ისე მენტალური პირადი სივრცის ქონის აუცილებლობაზე საუბარს ადრეული მე-20 საუკუნიდან იწყებს. იგი ამბობს, რომ იმისათვის, რომ ქალმა წარმატებას მიაღწიოს, მას აუცილებლად უნდა ჰქონდეს საკუთარი ფული და საკუთარი ოთახი.

დედაქალაქში არასრულწლოვანთა მკვლელობების სამართლიანი გამოძიების მოთხოვნით მიმდინარე საპროტესტო აქციების ფონზე, თბილისში მცხოვრებმა ორმა ტრადიციციონალისტმა მამაკაცმა გადაწყვიტა დროებით უყურადღებოდ მიტოვებული ბურთი და მოედანი ხელში ჩაიგდოს და ფემინიზმის შესახებ ცხარე, ინფორმირებული დისკუსია გამართოს.

21 წლის ასაკში, დედას სახლიდან პირველად რომ გადავსახლდი სხვაგან, პირდაპირ შორეული კუნძულის სულ ბოლო, ქვედა კიდეში იყო, სადაც თბილისიდან ჩასვლა ყველაზე სწრაფად 2 თვითმფრინავით და სამი მატარებლით, 18 საათში შეიძლებოდა. ბოლო მატარებლიდან რომ ჩამოვბობღდი, გადაქანცული და დაზაფრული, ბაქანზე საოცრად კეთილშობილი შესახედაობის, თუმცა ჩემზე მეტად დაბნეული წყვილი დამხვდა, რომელთანაც სახლი შემდეგი 1 წელი უნდა გამეყო. ზაკი ჩემთან ერთად სწავლობდა, შარლოტა კი ჩვენზე ერთი წლით იყო უმცროსი. ერთმანეთის გასაცნობად ფრთხილად დავიწყეთ საუბარი ზოგად ღირებულებებზე, პოლიტიკურ თუ რელიგიურ მოსაზრებებზე და მალე სხვადასხვა სუბსტანციებისადმი დამოკიდებულებასაც მივადექით.