TEST რაღაც სათაურიTEST რაღაც სათაური

2018 წლის 23 აპრილს, მანქანა, რომელსაც ალეკ მინასიანი მართავდა, ტორონტოს ხალხმრავალი ქუჩის ტროტუარზე ავარდა და 10 გამვლელი იმსხვერპლა. შემთხვევამდე ცოტა ხნით ადრე, ფეისბუქზე დაწერილ უკანასკნელ პოსტში, ალეკ მინასიანი InCel-ების (Involuntarily Celibate, იძულებითი ცელიბატი) აჯანყებასა და "ჩედების და სტეისიების" განადგურებაზე საუბრობდა.

ერთი შეხედვით, ანიმაციური სატელევიზიო შოუ ანთროპომორფულ, ჰოლივუდის ბინადარ ცხენზე დიდად მომხიბვლელად ვერ ჟღერს, ამიტომ დიდხანს ვიკავებდი თავს მეგობრების მრავალრიცხვოვანი რეკომენდაციების მიღებისგან და ბოჯეკ ჰორსმენის ყურების დაწყებისგან. თუმცა, პირველად შთაბეჭდილებას და პირველი სეზონის რამდენიმე სატესტო სერიას თუ არ ჩავთვლით, შეიძლება თამამად ითქვას, რომ ბოჯეკ ჰორსმენი ჟანრში ერთ-ერთი საუკეთესო სერიალია. შოუ ახერხებს ისე შეეხოს მენტალური ჯანმრთელობის, ურთიერთობების, ოჯახის, ჰედონიზმის, წარმატებისა და წარუმატებლობის და პოლიტიკის მწვავე და აქტუალურ თემებს, რომ ჟანრის კლიშეების ხაფანგებში პრაქტიუკულად არ გაებას და თან ერთ-ერთ ყველაზე სასაცილო, თუმცა ყველაზე სევდიან კომედიადაც დარჩეს.

ისე გამოვიდა, რომ 2018 წლის პირველი მესამედი, თავიდან გაუცნობიერებლად, შემდეგ კი უკვე გამიზნულად, მთლიანად ქალი ავტორების კითხვას დავუთმე. ცოტა ხნის წინ მეგობარს ვეუბნებოდი, რომ ცხოვრების ნებისმიერ მომენტში ბოლოს წაკითხული წიგნების კომბინაცია ვარ, და, ჩამონათვალს რომ გადავხედე, ამაში კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი. ქვემოთ მოცემული ავტორების უმეტესობას ხშირად ვუბრუნდები ხან განწყობისთვის, ხან შთაგონებისთვის, ხანაც უბრალოდ, ბრაზი რომ არ გამინელდეს. გთავაზობთ ბოლო პერიოდში წაკითხულ, ჩემთვის ძვირფასი და საყვარელი ქალი ავტორების 6 ნაწარმოებს.

ბავშვობაში ერთი მეგობარი მყავდა, დათო. ძალიან რომ მოვინდომო სურათსაც ამოვქექავდი, რომელიც ჩვენი მეგობრობის დინამიკას ცხადზე ცხადად დაგანახებდათ, მაგრამ ისეც მოვყვები: დათო ჩემზე 1-2 წლით უფროსი იყო, შესაბამისად ჩემზე ღონიერი, 1 თავით მაღალი და ჩემზე მეტი სათამაშოს პატრონი. ახლო-მახლო ჩვენ გარდა მეტი ბავშვი არ ცხოვრობდა, ამიტომ მე და დათო სულ ერთად ვთავაშობდით. შეგრძნებების დონეზე ახლაც კარგად მახსოვს ვის ჰქონდა ჩვენს ურთიერთობაში ძალაუფლება.

სიმართლე გითხრა, შენთვის წერილის მოწერა აქამდე თავში არასოდეს მომსვლია, რადგან ცოტათი ყოველთვის მეუცნაურებოდა ადამიანები საკუთარ თავებს, თუნდაც წარსულში, მეორე პირში რომ მიმართავდნენ ხოლმე. თუმცა ახლა ვხვდები, რომ მე და შენ ალბათ იმდენივე საერთო გვაქვს, რამდენიც მე და ნებისმიერ მესამეს, ვისთვისაც შეიძლებოდა მიმეწერა, იმის მიუხედავად, რომ შენ ის საფუძველი ხარ, რომელზეც მე საკუთარ “მეს,” ჩვენს ერთობლივ “ჩვენს” ვაშენებ.

ბავშვობაში ყოველთვის ბიჭებთან ვთამაშობდი Read: ან ყოველ შემთხვევაში ვცდილობდი მეთამაშა, იმიტომ რომ თავიდანვე ვრძნობდი, რომ გოგოობა სირცხვილია, ბიჭობა კი - საამაყო. გოგოებთან საერთოს ვერაფერს ვპოულობ Read: გოგოები სულ ბიჭებზე ლაპარაკობენ, მე კიდევ ბიჭები არაფერში მაინტერესებს, ამიტომ მხოლოდ ბიჭე

გილერმო დელ ტოროს "წყლის ფორმა" საოცრად ატმოსფერული, ზღაპრული ფილმია, ბოლომდე გაჟღენთილი ფერით, ტექსტურით და თითქოს სუნითაც კი: ზღვისპირა ქალაქის, ნესტის და კიდევ რაღაცის - ნაცნობის და ამოუხსნელის. თუმცა, ფილმის მთავარი ღირსება მისი ფორმა სულაც არ არის. მთავარი გმირი, ელიზა, "უხმო პრინცესა," როგორც მას მთხრობელი დასაწყისში გვაცნობს, მუნჯი ქალია, რომელიც ბალტიმორის მაქსიმალური უსაფრთხოების დაწესებულებაში დამლაგებლად მუშაობს.

დიქტორი: ქალბატონებო და ბატონებო, განსაკუთრებით კი მაინც ქალბატონებო, მოგესალმებით და მადლობას გიხდით, რომ ჩვენთან ხართ ამ არაჩვეულებრივ საღამოს! ჩვენი ეთერის სპონსორია ქალთა ესთეტიკური ცენტრი "სიზიფე"; სიზიფე - გახდი და გახდი უკეთესი! ვიცი, რომ ამ საღამოს ძალიან დიდი ხანია ელოდებით, რადგ

#MeToo კამპანიის ფარგლებში, ცოტა ხნის წინ გამოჩნდა სტატია, რომელშიც ქალი სახელად გრეისი* ცნობილ კომიკოსთან, სცენარისტთან და მსახიობთან, ოქროს გლობუსის მფლობელთან და თვითაღიარებულ ფემინისტთან, აზიზ ანსარისთან გატარებულ საღამოზე საუბრობს და მას არასწორ სექსუალურ ქცევაში ადანაშაულებს. სტატიაში აღწერილი