პირველ რიგში უნდა გავიაზროთ, რომ ლესბოსელობა, ისევე როგორც კაცებში  ჰომოსექსუალობა, არის ქცევის კატეგორია, რომელიც მხოლოდ იმგვარ სექსისტურ საზოგადოებაშია შესაძლებელი, რომლისთვისაც დამახასიათებელია ხისტი გენდერული როლები და კაცთა უპირატესობის დომინირება. ეს როლები ქალების დეჰუმანიზაციას ახდენს, რადგან ჩვენ განგვსაზღვრავს, როგორც დამოკიდებულ/მსახურ კასტას, კაცთა მმართველ კასტასთან მიმართებაში; კაცებში კი ემოციების ატროფიას იწვევს, რადგან მათგან საკუთარი სხეულისა და ემოციებისგან გაუცხოებას მოითხოვს, იმისთვის, რომ ეკონომიკური, პოლიტიკური  თუ სამხედრო ფუნქციები ეფექტურად შეასრულონ. ჰომოსექსუალობა სქესის ბაზისზე როლების კონკრეტულად აწყობის (ან ქცევის მიღებული მოდელების) გვერდითი მოვლენაა; როგორც ასეთი, ის არაავთენტური ("რეალობასთან" არათანმხვედრი) კატეგორიაა. საზოგადოებაში, სადაც კაცები ქალებს არ ჩაგრავენ და სექსუალობის გამოვლენა გრძნობების მიყოლითაა ნებადართული, ჰომოსექსუალობისა და ჰეტეროსქესუალობის კატეგორიები საერთოდ გაქრებოდა.

საზოგადოება მოელის ისეთ სოციალურ მოძრაობებს, რომლებიც მხოლოდ ერთი იდენტობის მქონე ადამიანებს გააერთიანებს კონკრეტული მიზნისთვის ან მხოლოდ ერთი საკითხის გარშემო იქნება შექმნილი, ხოლო სხვა მოძრაობებთან კავშირს არ დაამყარებს. აქედან გამომდინარე, საზოგადოებაში გაკვირვებას იწვევს, როდესაც 1 მაისს ფემინისტებს უსმენენ, 8 მარტს მშრომელ ქალებს, ხოლო მწვანეებს ქვიარებთან ერთად სოციალური და გარემოსდაცვითი სამართლიანობისთვის მორბენალებს ხედავენ. სწორედ ასეთი არაერთი რეაქცია გამოიწვია ახალგაზრდა მწვანეებისა და ვისგის მიერ ორგანიზებულმა "ქვიარ დების გარბენმა", რომლის წლევანდელი მთავარი საკითხი სოციალური და ეკოლოგიური სამართლიანობა იყო. სწორედ იმიტომ, რომ გაჩნდა კითხვა, თუ რატომ ვსაუბრობთ ერთი მხრივ, მწვანეები ქვიარ საკითხებზე, ხოლო, მეორე მხრივ, ქვიარ ორგანიზაცია გარემოსდაცვაზე, ვეცდები ჩემს ბლოგში მოკლედ ავხსნა.

1967 წლის 19 აპრილს, კეტრინ შვიცერი, სირაკუზის უნივერსიტეტის ჟურლისტიკის ფაკულტეტის სტუდენტი, ბოსტონის მარათონზე დარეგისტრიდა - სახელის ინიციალებით K.W. Switzer. იმ დროისთვის "მოყვარულ ათლეტთა კავშირი" ქალებს მარათონებში მონაწილეობის უფლებას არ აძლევდა. შვიცერი პირველი ქალი იყო, რომელმაც მარათონში ოფიციალურად მიიღო მონაწილება. ისტორიულმა ფოტომ კი, რომელზეც ჩანს, როგორ ებღაუჭებიან მარათონის ორგანიზატორები შვიცერს და მისი სარეგისტრაციო ნომრის მოხსნას ცდილობენ, მსოფლიო მოიარა. ჟურნალმა Life ეს ფოტო შეიტანა სიაში: "100 ფოტო, რომელმაც მსოფლიო შეცვალა".