დღეისათვის, ზემოხსენებულმა განცხადებამ ყველაზე მეტი ქვეყნის მხარდაჭერა მოიპოვა, ვიდრე რომელიმე სხვა განცხადებამ, რომელიც სექსუალურ ორიენტაციასა და გენდერულ იდენტობას ეხება. ამ განცხადებას საფუძვლად უდევს 2006 წელს გაეროს ადამიანის უფლებათა საბჭოში ნორვეგიის მიერ წარმოდგენილი განცხადება (54 ქვეყნისაგან შემდგარი ჯგუფის ინიციატივით) და ასევე 2008 წელს არგენტინის მიერ (66 ქვეყნისაგან შემდგარი ჯგუფის ინიციატივით) წარმოდგენილი განცხადება. აშკარაა, რომ ყოველ ჯერზე ეს საკითხი უფრო მეტ მხარდაჭერას იხვეჭს.

60-ზე მეტ ქვეყანაში მოქმედი 119 ორგანიზაცია, სამოქალაქო საზოგადოების სახელით მიესალმა გაეროს ერთობლივ განცხადებას. სამოქალაქო საზოგადოებამ ასევე მოუწოდა საბჭოს შემდგომი დიალოგისთვის იმ სახელმწიფოებთან, რომლებმაც ჯერ ვერ შეძლეს განცხადებას შეერთებოდნენ, მაგრამ, რომლებიც იზიარებენ საერთაშორისო საზოგადოების წუხილს ადამიანის უფლებათა სისტემატიური დარღვევების თაობაზე.

ზემოხსენებული ერთობლივი განცხადება მხარს უჭერს იმას, რასაც გაეროს ადამიანის უფლებათა სააგენტოები მუდმივად გამოხატავენ: ადამიანის უფლებები არ უნდა ირღვეოდეს სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის საფუძველზე. 1994 წელს გაეროს ადამიანის უფლებათა კომიტეტის მიერ მიღებული გადაწყვეტილების შემდეგ, იმის მტკიცებით, რომ სექსუალური ორიენტაცია დისკრიმინაციისაგან დაცვის მოთხოვნის სრულ საფუძველს იძლევა, გაეროს ექსპერტებს არაერთხელ მიუმართავთ ზომებისთვის ლგბტ ადამიანების მიმართ მომხდარი ძალადობის აქტების - მკვლელობების, წამების, გაუპატიურების, გატაცებისა და ცხოვრების სხვადასხვა სფეროში დისკრიმინაციის წინააღმდეგ. გაერომ მოუწოდა წარმოდგენილი ქვეყნების მთავრობებს, აღმოფხვრან დისკრიმინაცია კანონსა და პოლიტიკაში. ადამიანის უფლებათა კომიტეტი აწარმოებს იმის მონიტორინგს, თუ რამდენად ეთანხმებიან მმართველი პოლიტიკური პარტიები სამოქალაქო და პოლიტიკური უფლებების საერთაშორისო კონვენციას.

საქართველო იმ ქვეყანათა შორის არის, რომლებმაც ერთობლივ განცხადებას ხელი მოაწერეს. ხელის მოწერაზე უარი განაცხადა აზერბაიჯანმა, ბელორუსიამ, მოლდავეთმა, რუსეთის ფედერაციამ, თურქეთმა და ვატიკანმა.

წყარო: http://www.ilga-europe.org/home/news/latest_news/un_sogi_2011