ანგარიშის მიზანია განიხილოს თუ როგორ ეპყრობა ძალადობისა და უსამართლობის მსხვერპლ პაკისტანელ ქალებს, საზოგადოების ყოვლისმომცველი თვალი - მასმედია. ადამიანის უფლებებზე ორიენტირებული ორგანიზაციების ძალისხმევისა და მთავრობის მიერ გაკეთებული ხმამაღალი განცხადებების მიუხედავად, ანგარიშში ნაჩვენებია, რომ ქალები ძალადობას ყოველდღიურად აწყდებიან. “Human Rights Watch”-ის მონაცემებით, ქვეყანაში ქალების 90% ოჯახში ძალადობის მსხვერპლია. თუმცა „Aurat Foundation“–ი აცხადებს, რომ ოჯახური ძალადობა მხოლოდ ყოველ მესამე ოჯახში არსებობს.

აჰმარი აცხადებს, რომ გაუპატიურების შემთხვევები პაკისტანში ძალიან სენსაციურად შუქდება და მედია ხშირად ივიწყებს არსებულ ეთიკურ კოდექსს და სრულიად ბრმა რჩება ყოველგვარი ეთიკური პრინციპებისადმი. მსგავს რეპორტაჟებში, აჰმარის განცხადებით, მთელი ყურადღება მსხვერპლისაკენაა მიმართული, ხოლო დამნაშავე თითქმის სრულიად უგულვებელყოფილია. ეს ფაქტი ისეთ შთაბეჭდილებას ქმნის თითქოს მსხვერპლი თავადაა პასუხისმგებელი ძალადობის ფაქტზე.

ჰოსაინის აზრით, პაკისტანურ მედიაში გაშუქებული გაუპატიურების შემთხვევები ”პოლიტიზირებულია”. მისი განცხადებით, საკითხავი ისაა, თუ რატომ ხდება მსხვერპლის სახელისა და მასთან დაკავშირებული სხვა დეტალების ხაზგასმა, მაშინ როცა მოძალადის პროფილი არსად ჩანს.

კჰავარი ფიქრობს, რომ ჟურნალისტებს ტრენინგები უნდა ჩაუტარდეთ მსგავსი სიუჟეტების მომზადებასა და საკითხთან დაკავშირებული სწორი ტერმინოლოგიის გამოყენებაში.

ავტორი: სეჰრიშ ვასიფი

წყარო:http://tribune.com.pk/story/142952/violence-against-women-victims-raped-once-violated-twice/