"სანამ ამ ქვეყანაში ერთ ქალს მაინც ესვრიან ქვას, ჩვენ ყველანი გადავეფარებით ერთმანეთს, დებო!"
კატო მიქელაძის პრემიის დაჯილდოების მერე ყოველი წუთი ისეთი ემოციურია ჩემს ცხოვრებაში, აქამდე ვერაფრის დაწერას მოვაბი თავი. ახლაც ვერ ვწერ ბევრს... დაჯილდოებიდან რომ ვბრუნდებოდი სახლში, შემეშინდა მიწისქვეშაში ჩასვლა, არავინ დამხვდეს მოცლილი და ეს დღესასწაული არ ჩამაშხამოს მეთქი. ზემოდან გადავედი ტრასაზე. წუთნახევარში მოასწრეს და "მადონა, ლუბა, ლეილა" ყველა სახელი დამიძახეს და ქვები დამიშინეს. მაგრამ მე ვიცი, რომ სანამ ამ ქვეყანაში ერთ ქალს მაინც ესვრიან ქვას, ჩვენ ყველანი გადავეფარებით ერთმანეთს, დებო!


ფოტო
ერთი დღე "ჰომოფობიის ლაბირინთში"
გრადაცია | ინსტალაცია ტრანს ხსოვნის დღისთვის
"ვნებები და უფლებები"- ნამუშევრები გამოფენიდან
ქვიარ დების გარბენი - სოციალური და გარემოსდაცვითი სამართლიანობა