წერილი #5
29 09 2015
წერილი ნინოს მახსოვს, ერთხელ ჩემი მეგობარი გაგაცანი და გითხარი, რომ მას თავისი სქესის ადამიანები მოსწონს . მახსოვს შენი რეაქციაც… ეს ის ტვირთია, რომელსაც დიდი ხანია ვატარებ … რისი მოხსნაც მინდა, თუმცა ვხვდები, რომ ვერ გაიგებ და სათქმელი სათქმელად მრჩება. ალბათ შენი დაკარგვის ასე რომ არ მეშინოდეს ამას იმ დღესვე გეტყოდი როდესაც გადავწყვიტე რომ მეთქვა, თუმცა იმდენად ვერ ვიმეტებ ჩვენს მეგობრობას, რომ გაჩუმება ვამჯობინე… მინდოდა მომეყოლა იმ ადამიანზე ვინც მიყვარს, მეთქვა თუ რას ვგრძნობ. გულახდილად მელაპარაკა, მაგრამ ამაოდ …. ალბათ ამ წერილსაც ამიტომ გწერ. ვწერ იმის გამო, რომ ვიცი ვერასდროს წაიკითხავ, ვიცი, რომ ვერასდროს გაიგებ ჩემს გრძნობებს .. ვერასდროს ჩაწვდები იმ შენთვის *გულისამრევი* ხალხის ფიქრებს და ოცნებებს … მინდოდა უბრალოდ გცოდნოდა, რომ მეც ერთ-ერთი მათგანი ვარ ..


ფოტო
"ღამე და დღე" | ტრანს პერფორმანსი
წარმოდგენის მიხედვით, "ტარტაროზი" ერთადერთი ადგილია, სადაც ღამის ქალღმერთი ნიქსი და მისი ახლობელი ქალღმერთები იკრიბებიან - ადამიანებისგან დავიწყებული სამყაროს შემქმნელი ღმერთები, გენდერულად არაბინარული არსებები, რომლებიც ერთ დროს თავისუფალ სიყვარულს ქადაგებდნენ. დღეს კი ისინი იძულებულნი არიან ჰეტერონორმატიული მორალით შემოსაღვრულ რეალობაში იცხოვრონ, რომელიც მათ ნამდვილ იდენტობას ახშობს. მითოლოგიისა და რეალობის ასეთი გათამაშება კომენტარია თანამედროვე საქართველოში ტრანსგენდერი ადამიანების ყოფაზე, რომელთათვისაც საზოგადოებრივი აგრესია და სიძულვილი ყოველდღიური გამოცდილებაა, ასეთ რეალობაში საკუთარი იდენტობის მუდმივი მალვა და გარდასახვა კი, როგორც თვითგადარჩენის ერთ-ერთი მეთოდი, ერთგვარ პერფორმანსად იქცევა.
"ღამე და დღე" | ტრანს პერფორმანსი
გრადაცია | ინსტალაცია ტრანს ხსოვნის დღისთვის
სიძულვილს გადარჩენილი ადამიანები იქ, სადაც სიყვარული აკრძალულია
"ვნებები და უფლებები"- ნამუშევრები გამოფენიდან